Het Mumuye volk woont in het noordoosten van Nigeria, tussen de steden Jalingo en Zinna. Een gebied met een doorsnee van ongeveer 50-60 km tussen de Benue-rivier en de grens met Cameroun. Het ligt in de deelstaat Taraba State, tijdens het Fulani Empire was de naam Yukon.Het gebied bestaat uit rotsige heuvels en savannen en was altijd heel moeilijk bereikbaar. Pas in 1959 werd het gebied definitief veroverd door de Engelsen. Na de Biafra-oorlog van 1967 tot 1970 werd het gebied deel van de economie van Nigeria.

De Mumuye zijn ingedeeld in zeven familie-groepen die Dola heten. Hun aantal wordt nu geschat op 100 tot 400 duizend mensen. Ze leven van de verbouw van sorghum, gierst en yams, en daarnaast van de jacht. Ze hebben geen koningen of prinsen. Ze kiezen zelf een dorpshoofd, die ondersteund wordt door een raad van ouderen.
Het dagelijks leven wordt sterk bepaald door het geheime genootschap Avabong. Zij vereren de Meester van de Regen, die huist in het dorp Yoro. Het genootschap verzorgt ook de initiatie, die voor jongens begint als ze 10 jaar zijn. Ze krijgen dan uitleg over de maskers en beelden. Dat vindt plaats in de tsafi-hut, waar de beelden en maskers bewaard worden.

De Mumuye kunst werd pas ontdekt in 1968. De beelden zijn geen voorouders maar beschermende geesten. De regenmaker verzorgt ze in de tsafi-hut. Daar liggen ze bij de schedels van voorouders, die extra kracht geven. Ze worden regelmatig met offergaven verzorgd.
Ze zijn de beschermers van het huis. Als er belangrijke personen op bezoek komen, worden ze er bij gebracht door de regenmaker. Bij strafgevallen worden ze erbij gehaald om schuld en straf vast te stellen. En bij ziekten helpen ze de genezing. Een heel belangrijke functie is het roepen van de regen bij droogte.

Mumuye beelden hebben een unieke eigen vorm, waardoor ze direct te herkennen zijn. Een lang lichaam, dat rust op korte dikke benen. De armen hangen los langs het lichaam, met een grote ruimte er tussen. De beeldhouwer begint met het losmaken van de armen. Vaak is de sexe niet speciaal aangegeven. Alleen bij vrouwen zijn de oren extra uitgerekt, dat is vaak het enige herkenningspunt.
De beeldhouwer heeft geen bijzondere plaats in de samenleving en het beroep is niet erfelijk. Datzelfde geldt voor de regenmaker.

Momenteel is afrikaanse kunst als doorsnee niet in de mode, de prijzen op internationale veilingen zijn laag. Uitzondering zijn topstukken, met goede documenten over de herkomst en echtheids-verklaringen van erkende experts. Dan kunnen prijzen van honderdduizenden of zelfs miljoenen euro’s betaald worden. In het bijzonder als musea in het Midden Oosten een verzameling willen aankopen voor toerisme in de toekomst.

Een zeer groot aantal Mumuye-beelden is te zien op Pinterest.