Mundo Lindo is het import-bedrijf van Klaus en Grit Belkot

Ze maken eind jaren 1980 enige wereldreizen. Wonen en leven dan 2,5 jaar in Guatemala in een dorp. Waar ze allerlei aktiviteiten opzetten met de dorpsbewoners. Ze leven van het spaargeld dat ze verdienden met druiven plukken in Californie.

In 1990 komen ze terug in Duitsland en gaan voor hun vrienden in Guatemala verkopen. Op allerlei evenementen, veel kerstmarkten en na 2000 ook om het jaar op de Evangelische Kirchentag. Zo’n start is al automatisch een “fair trade-handel”, want je wilt je vrienden helpen. Om ook goede kwaliteit te krijgen is veel persoonlijk contact nodig. Elk jaar moeten ze ter plekke inkopen. En daarbij de mensen uitleggen, wat wel en niet te verkopen is in Duitsland. En hen helpen om de goede materialen te vinden. Goede kledingverf die niet afgeeft is bv moeilijk te krijgen en ook duur. Zelfs is het soms nodig afscheid te nemen, omdat iemand het niet klaar krijgt goede kwaliteit te maken.

Mundo Lindo verkoopt daarnaast als groothandel aan Weltläden, kerkelijke groepen en kleine winkels. Een winkelpand in een grote stad is niet haalbaar, gewoon te duur. Ze hebben een prachtige lokatie op een oud watermolen-terrein in Sarstedt, ten zuiden van Hannover. Kostenbewustzijn speelt mee bij de inkoopreizen, geen hotels maar tegen vergoeding bij bevriende producenten logeren.

En zoveel mogelijk in eigen beheer doen, altijd goedkoper dan uitbesteden. Daarmee handhaven ze een heel schappelijk prijsnivo.

De vraag rijst: heeft Mundo Lindo een erkenning als fair trade importeur? Zijn ze gecertificeerd door het duitse Dachverband der Weltläden? Als garantie voor eerlijkheid en fair trade. Goede vraag, maar dat zijn ze niet. Die erkenning kost so-wie-so veel energie en een paar duizend euro. Hoewel minder als in Nederland tot september 2014. Dat geld is er bij veel kleine fair-traders gewoon niet.

Mundo Lindo heeft wel een positief prijsbeleid: in principe krijgen de producenten hun vraagprijs. Die wordt wel nog bekeken op redelijkheid – zowel t.o.v. de productie-kosten als t.o.v. de minimum leefkosten. Tot nu toe is dat altijd tot tevredenheid van beide partijen opgelost. Een formeel keurmerk kan hier niets aan toevoegen.

De producenten zijn soms families of groepen samenwerkende ambachtslieden. Het vormen van grotere cooperaties is iets wat niet erg past in de cultuur en levenswijze. De mensen werken thuis en verkopen hun werk op plaatselijke markten. Het is en blijft handwerk waarvoor te weinig markt bestaat om tot grootschalige organisatie te komen.

Begin jaren 1990 hebben wij van Molletje Klaus en Grit leren kennen. Na voorzichtige kennismaking bleken ze betrouwbare leveranciers. Met een mentaliteit die sterk met ons overeenkomt: gericht op het belang van de producenten. Daarmee zijn we wederzijds zeer bevriend geraakt en is de samenwerking steeds sterker geworden. Nu importeren we ook gezamenlijk, waarbij Mundo Lindo de inkoopreizen doet.

Meer over Guatemala, producten, projecten voor kinderen, …