Cymbaal, tibetaanse tingsha, voor muziek en meditatie
- 0
- vrijdag 06-04-2018
- Jan H.C. Velterop
- Landen, Producten
Cymbaal, tibetaanse tingsha, voor muziek en meditatie
Tingsha’s ontlenen hun naam aan de Tibetaanse lettergrepen ’ting’ (rinkelen van metaal) en ‘sha’ (opgehangen), dus kan het woord vrij vertaald worden met ‘hangende cimbalen’. Een tingsha bestaat uit twee kleine bekkens. De bekkens zijn per paar aan een leren riempje bevestigd. Ze worden meestal met de randen tegen elkaar aan getikt, maar aanslaan met een metalen staafje kan ook. De klank wordt gebruikt bij de meditatie
Het metaal dat hiervoor wordt gebruikt bestaat uit een legering van zuiver brons (koper en tin), met een witmetalen component van zink en nikkel. Tingsha worden over het algemeen van zeven metalen gemaakt, net als klankschalen.Tinsha worden door boeddhistische monniken gebruikt, maar werden al gebruikt voor de komst van het boeddhisme
De zuivere klank van een paar tingsha’s heeft een bijzondere invloed op de werking van de geest. Wanneer men voor elk oor zo’n klinkende tingsha houdt, ontstaat een ‘stereo-effect’: het is alsof de klank midden in het hoofd zingt, alles wegvagend wat daar nog aan gedachten aanwezig is.
In Tibetaans-boeddhistische meditatierituelen worden tingsha’s op verschillende manieren gebruikt. Bij bepaalde collectieve meditatievormen brengt de heldere klank de tijdens de oefening afgedwaalde meditatieleerling terug in de heldere leegte van het niet-denken. Dit klankeffect is er onmiddellijk, bij de eerste tik, en het blijft doorwerken, lang nadat het geluid in de fysieke oren is opgehouden
Traditioneel worden Tingsha’s gebruikt als begeleiding van rituelen, gebeden en offerandes voor de doden, geesten en dergelijke. Deze rituelen worden uitgevoerd door Tibetaanse monniken, en ze kunnen dagelijks worden gedaan of als een cyclus van honderdduizend offerandes.
Gebruikt bij meditaties: als Tingsha’s elkaar raken is er een heldere, zuivere klank te horen. Dit geeft dan het begin en het eind van de meditatie aan. Aan het begin laat je alles op de achtergrond behalve het heldere moment van hier en nu; aan het einde ontwaak je als het ware in het hier en nu van de materiële werkelijkheid.