Kisii zeepsteen wordt zo genoemd naar de vindplaats, 100 km zuid van Kisumu, hoofdstad van Nyanza-District bij het Victoria Meer. Meer dan 20.000 mensen werken in deze tak van de economie, velen als kleine zelfstandigen, anderen in bedrijfjes.

De steen is roomwit van kleur, vaak met mooie rose of gele tinten. Hij wordt voor een deel ter plaatse bewerkt in het dorp Tabaka. De meeste producten gaan naar Machakos District in het zuidoosten van Nairobi, de “Bijlmer van Kenya”. Daar zit een lange rij steenhouwers voor hun huis te werken.

Bewerken doen mannen en vrouwen samen. De mannen snijden de vorm met beitels en vijlen. De vrouwen polijsten met water en schuurzand en wrijven het beeld in met olie voor de mooie kleur.

In Machakos wonen veel Akamba-mensen. Ruim 100 jaar geleden leefden ze van zelfvoorzienende landbouw. Sindsdien zijn ze bekend om hun houtsnijwerk. Geleerd van de Makonde in Tanzania, begin 20-ste eeuw. Toen het mpingo ebbenhout te zeldzaam en te duur werd gingen ze steen bewerken. Nu zijn ze ook goede beeldhouwers in steen.

Ze maken prachtige afrikaanse dierfiguren, in alle vormen en maten. Ook beelden van mensen, die weergave zijn van hun kijk op het leven en de wereld, hun cultuur en levenswijze.

Daarnaast maken ze natuurlijk ook veel fraaie gebruiksvoorwerpen en goedkopere souvenirs. Anders is de verkoop te klein om van te kunnen leven. Er is veel te weinig werk, dus zijn arbeiders goedkoop. Onze importeurs betalen de mensen een leefbaar loon.

Over Kenya: Hans Burgman in Pandipieri Project, ontwikkeling in Kisumu;

en over de Masai in Kenya en Tanzania.