Waaiers zijn in de 20ste eeuw verdwenen uit het modebeeld in Europa; gewoon zijn ze een breed blad aan een stok; opvouwbare waaiers kwamen met de Portugezen uit China en Japan, eerst naar vorsten-families en vanaf midden 17de eeuw werden ze populair

In het oude China werd hij gebruikt in belangrijke families van koningen en keizers; boeddhistische monniken versierden ze met heilige spreuken

In de middeleeuwen van Europa waren ze gereserveerd voor de kerk en de adel; alleen in Italie werden ze ook gebruikt door rijkere burgers voor wie ze een vertoon van rijkdom waren

Ze werden gemaakt van dure stoffen als zijde, fluweel, perkament, ivoor, zilver en goud en vaak afgewerkt met edelstenen en zelfs diamanten
Ze werden gebruikt in de rouwtijd na overlijdens, huwelijks-waaiers bij trouwen, kerkwaaiers om je te concentreren bij het bidden

In Spanje heten de opvouwbare waaiers abanico en dienen ze om te verleiden:
gesloten waaier tegen rechter- of linker-wang = JA / NEE; meer op wiki Spanje
de waaier tegen het rechteroog betekende “snel afspraak maken”
tegen de rechterschouder is “ik moet jou niet”
en beide ogen bedekken is “ik houd van jou”

Voor kunstenaars is de waaier wel inspiratie gebleven, zoals het beroemde “Meisje met de waaier” van Picasso. Meer interessants via Wikipedia